เมื่อวานกลับบ้านมา ประหนึ่งคนโดนหักอก ไม่มีเรี่ยวมีแรงจะคุยกะใคร ไม่อยากออนไลน์ ไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น
ข้าวปลาก็ไม่อยากกิน อยากจะร้องไห้ก็ทำไม่ได้ รู้แต่ว่ารู้สึกสงสารทีมเราจับใจ
ยิ่งกลับมา ได้เห็นใบเปลี่ยนชื่อกรรมการ ยอมรับว่าเบื่อกับระบอบการเมืองที่เข้าไปทำให้บรรลัยไปได้ทุกวงการ
แต่เมื่อคืนนึงผ่านไป ตื่นลืมตาขึ้นมาก็คิดได้ว่า จะมัวท้อไปทำไม
ยิ่งได้เข้ามาในบอร์ด เห็นพี่ๆ น้องๆ เราก็ไม่ได้หายกันไปไหน
แล้วเราจะมัวหมดแรงอยู่ทำไม
ตอนนี้ไม่มีเวลาให้ท้อแล้ว ใครอยากทำไร แกล้งกันให้ตายยังไงก็เชิญ
จะขออยู่เคียงข้างทีมตลอดไป ไม่ว่าจะอยู่ไหนๆๆๆๆ ก็ตาม
ขอเป็นกำลังใจให้กันและกันอย่างนี้ตลอดแหละ