นั่งนึกมาหลายวันแระ ว่าอยากจะเขียนเรื่องนัดที่เราแชมป์ แต่อยากให้มันจางๆไปก่อนเรื่องอ่ะ
จะได้ปลุกกระแสตอนเรื่องมันใกล้จะดับอีก แต่มันทนไม่ไหวจิงๆ เพราะเจ้าตุ่มอ่ะ
เสาร์ที่ผ่านมาก็เปงการฉลองเล็กๆ(ก็ไม่เล็กนะ แด... หมูทะไร เป็น หมื่นบาท)
ควบงานฉลองความยิ่ง(ๆ)ใหญ่ของ น้องแปน ในวาระวันเกิด
และก็ส่งท้ายน้องติ๊กเราด้วย มันจะไปเมืองนอกเมืองนา (จะไปส่อยแหม่มแระ)
ก็ขอให้น้องมันไปถึงอังกฤษนะ อิอิ
เข้าเรื่องดีกว่า ก็ผ่านมาสักอาทิตย์ได้แระกับบรรยากาศสุด teen รถบัส 1 คัน อัดกันไปแบบสุดมัน
(กูนึกว่าอยู่บนรถ 145 เบียดกันซะ) คือมันหนาแน่นมากครับ คือแบบว่าพวกเราอบอุ่นอ่ะ
ไหนจะเครื่องดื่ม โอ้แม่เจ้ามาเปงกระสอบ เสริฟกันแทบไม่ทัน
ไม่ต้องนึกถึงสถาพเมื่อถึงสนาม อารมณ์นี้พร้อมรบกันหมดแระ ร้องเพลงกันตั้งแต่รถเลี้ยวเข้าสนาม
เดินลงมาจากรถบัส ตกใจนึกว่าบางมด ทำไม ฟ้าขาว เต้มไปหมดว่ะ (เอ๊ะ นี้บ้านใคร)
เรียกได้ว่าตั๋วทางโรสเอเชีย เตรียมไว้ไม่พอ ดีนะที่เครื่องดื่มชูกำลังยังมีขาย
ก่อนเกมส์พวกเราได้เตรียม ดอกกุหลาบแดง ให้นักเตะ ผมเชื่อว่าบางคนยังไม่เคยให้ดอกกุหลาบแฟนเลย
แต่กับมาให้นักเตะ อิอิ
เริ่มเกมส์มาแค่ 5 นาที กระผมกำลังเชียร์ทีมเรามันๆ(เพราะได้ที่แระ) ข่าวจะค่ายบางระจันมาแระ
ตะเท่น ยุดยา นำ งงแดกครับ นำเร็วไรอย่างไงว่ะ บะจ้าวสิงห์บุรี โดนพลุเข้าให้แล้ว
แต่พวกเราก็กระซิบกันจะได้ไม่เสียขวัญมาก
แต่ขอโทษ รู้ข่าวแล้วเชียร์มันกว่าเดิมอีกครับพี่น้อง (เพิ่มเสบี่ยง) ทีมเราบุกแหลก ตอนแรกนึกว่า สนามคลอง6
มีครึ่งเดียว แต่พวกเราก็ทำได้ ยิงก่อนหมดเวลาครึ่งแรก ตอนนี้เฮสนั่น ขจรประ…. เลย
แต่จุดสุดยอดของเกมส์นี้มันอยู่ตรงที่ว่า นายทองเหม็นควบ เจ้าบุญเลิศ ตี อโยธยา ได้แล้ว
โอ้แม่เจ้า เฮดังจนได้ยินถึงที่สิงห์บุรี จนไม่สนใจ อ้ายอี ตนใด พวกเรากอดคอกันแบบ เกย์กอดกันยังอายอ่ะ
หลังจากนั้นไม่นานเท่าไร เสียงนกหวีดของเราก็ดัง
แต่ได้ยินแปปเดียว เสียงที่ได้ยินนานที่สุดและดังที่สุด คือ เสียง เฮ ของแชมป์
มันเปงไรที่สุดยอดมากๆๆ น้ำตาไหลออกมาแบบไม่อายใคร ไม่เคยสัมผัสฟุตบอลได้ขนาดนี้มาก่อนเลย
และหวังว่าจะเกิดแบบนี้อีกครั้ง ในรอบมินิลีค แล้วคุณจะรู้ว่า ความรู้สึกเป็นแชมป์ มันพูดยากอ่ะ
“ก็มันพูดยาก ก็แชมป์อะ”
ปล.วลีเด็ด .”ก็มันพูดยาก “ เครคิตน้องตุ่ม ครับ