สวัสดีพี่น้องทุกๆท่าน สุดท้ายเราก็ได้ "กลับบ้าน" ของเราสักทีครับ
แม้มันจะเป็นนัดสุดท้ายในการเป็นทีมเจ้าบ้านเป็นนัดรองสุดท้ายของฤดูกาลแต่ในแววตาของแฟนบอลที่ผมสัมผัสได้ มันคือความปิติยินดี ความอบอุ่นที่เกิดขึ้นเมื่อเสาร์ที่ผ่านมา ในเกมผมคงไม่พูดถึงมาก เจ้าปาล์มซัดประตูประวัติศาสตร์ให้สนามนี้เป็นคนเเรก พร้อมกับ 3 แต้มประเดิมบ้านหลังใหม่ของเรา
ย่างก้าวแรกที่ผมเดินเข้ามาในสนามเห็นรถจอดเรียงรายเเม้ทางจะแฉะและเละจนรถบางคันติดหล่มอยู่ มองไปบนสแตนเชียร์เล็กๆเเต่คนแน่นมาก พร้อมเสียงเชียร์ดังกึกก้อง มันช่างทำให้หัวใจพองโตจริงๆ ได้แต่บอกแฟนให้เร่งฝีเท้าเดินไวๆ ด้วยใจระทึกเหมือนตอนเข้ามาเชียร์ปี 2009 ใหม่ๆ
เดินเข้ามาถึงก็พักครึ่งพอดี โอ้วไม่น่าเชื่องานนี้รวมเหล่าตัวละครลับ แฟนบอลพี่น้องเราที่หายหน้าหายตาไปกลับมากันคึกคักมากเห็นแล้วดีใจ คงปฏิเสธไม่ได้ว่าระยะทาง+ทำเล เป็นสิ่งที่จำเป็นและสำคัญมากๆในการสร้างฐานแฟนบอลที่เเข็งเเกร่ง เริ่มครึ่งหลังก็ไม่ต้องห่วงเสียงเชียร์เก่าๆกลับมากระหึ่มอีกครั้ง สายฝนที่โหมกระหน่ำมาจากอ่าวไทย หาได้ต้านทานพลังเชียร์แห่งศรัทธาของเหล่ายักษ์ฟ้าขาวได้ พวกเขายังคงส่งเสียงเชียร์ท้าทายสายฝนจนจบเกม
"ปีนี้เราสร้าง ปีหน้าเราสู้" คือสิ่งที่แฟนบอลเฝ้ารอคอย สนามเรามีแล้วเหลือเพียงการปรับปรุงสิ่งบกพร่องต่างๆ เพิ่มสเเตนด์ที่นั่ง ที่จอดรถ ห้องสุขา ร้านค้า อีกนิดหน่อย เราก็สามารถยืดอกในการเป็นเจ้าบ้านในถิ่นที่เรียกได้เต็มปากว่า "บ้าน" ของเราจริงๆสักที สุดท้ายขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่ช่วยกันลากรถที่ติดหล่มขึ้นมาได้ทุกคัน ขอบคุณคุณหัวใจของแฟนบอลบ้านเกิด แฟนบอลที่ศรัทธาในทีมนี้ ทุกท่าน ทุกกลุ่ม ทุกตำบล ทุกอำเภอ ปีหน้าเรามาสู้ด้วยกันนะครับ "บางปลาสเตเดียม " บ้านของพวกเรา
สวัสดี บุคคลทั่วไป!