มาเสริมโบ้ละกันครับ
เรื่องเริ่มบูมนัดไหน ผมว่าโบ้อาจจะจำผิด เพราะผมว่าเป็นนัดที่เราเจอลพบุรีมากกว่า (ใครจำได้ช่วย ๆ กันหน่อย ผมก็ไม่แน่ใจ) นัดนั้นเป็นนัดประเดิมหัวเฉียว หลังจากไปเยือนระยอง ซึ่งนัดเยือนระยองเป็นนัดที่สำคัญมาก เพราะเราได้อะไรหลาย ๆ อย่างจากนัดนั้น ไม่ว่าจะสโลแกน "90 นาทีไม่มีหยุด สุภาพบุรุษสมุทรปราการ" หรือการเชียร์ "พวกเราเป็นใคร..." รวมถึง "ท่าน" ด้วย (ฮา)
ปกติเราจะเห็นกันจนชินตา ภาพนักเตะรวมใจกันก่อนแข่ง พอเห็นนักเตะพวกเรากองเชียร์ก็อยากรวมมั่ง เป็นโบ้นะ ถ้าผมจำไม่ผิด ที่เรียกพวกเรามารวม ๆ ตอนนั้นก็รวมกัน กอดคอกัน รอนักบอลบูม สู้ๆๆ เราก็บูมตาม
คำบูมของเราคือ
"ฟอร์เทรสเซียน 90 นาทีไม่มีหยุด สุภาพบุรุษสมุทรปราการ"บูมทำไม??
สำหรับผม การบูมก็คือการเตรียมพร้อมเชียร์ ก่อนหน้านั้นเราอาจจะนั่งพูดคุยกัน นั่งกินโน่นกินนี่ หรืออะไรก็ตามแต่ แต่พอรวม พอบูม มันก็คือ เอาล่ะนะ บอลเริ่มแล้ว ถึงเวลาเริ่มเชียร์แล้ว อีกอย่าง ผมว่ามันเป็นการให้คำสัญญากับพวกเรากันเองว่า ต่อไปนี้เราจะส่งเสียงเชียร์ให้กำลังใจนักฟุตบอลของเราตลอด 90 นาที เหมือนคำบูมที่เราเพิ่งตะโกนออกไป
นัดที่ผมประทับใจในการบูมที่สุดก็คือ นัดที่เราไปเยือนไทยซัมมิท เป็นนัดสุดท้ายของเลกแรก นัดนั้นมีความสำคัญหลาย ๆ อย่าง เราต้องการชนะเพื่อแซงเป็นจ่าฝูง อีกอย่างไทยซัมมิทเป็นทีมร่วมเมือง ศักดิ์ศรีมันต้องค้ำคอกันอยู่แล้ว (เพื่อศักดิ์ศรี!!!) รวมทั้งปัญหาเรื่องสนามที่เราผจญกันอยู่ตอนนั้น (ใครที่อยู่ตอนนั้นคนรู้ว่าปัญหามันหนักหนาแค่ไหน ไม่ใช่แค่สนามในจังหวัดนอกจังหวัด แต่มันหมายถึงอาจจะต้องโดนถอยทีมจากการแข่งขันเลยทีเดียว)
ทั้งหมดมันอัดรวมกัน น่าจะเป็นครั้งแรกที่ตอนรวมกัน เราไม่ได้กอดคอกันเฉย ๆ แต่เราพูดปลุกเร้ากันตลอด ความรู้สึกเหมือนเรากำลังใจไปออกรบกันยังไงยังงั้น เสียงบูมของเรา ดังไปถึงใจนักฟุตบอลแน่นอน เพราะนัดนั้นเราสามารถเอาชนะไทยซัมมิท และขึ้นเป็นแชมป์ครึ่งฤดูกาลได้
ทั้งหมดนี้รวบรวมมาจากความทรงจำ ไม่ยืนยันความถูกต้อง 100% นะครับ
สวัสดี บุคคลทั่วไป!