ฝันไปและแอบได้ยินการสนทนาของผู้รักษาประตูตัวสำรองแปดริ้วกับโกล์สำรองหระรีต่อสายคุยกันว่า ...
โกล์สำรองแปดริ้ว : เป็นไงบ้างวะเพื่อน
โกล์สำรองหระรี : งั้น ๆ หวะ ว่าจบเลกแรกแล้ว จะขอย้ายทีมอ่ะ
โกล์สำรองแปดริ้ว : คิดเหมือนกันเลยวะ แต่ ... ทำไมหละเพื่อน ที่นั่นเห็นว่านมดี กะหรี่ดัง มิใช่หรือ
โกล์สำรองหระรี : ก็ดีอยู่หรอก แต่ว่าถ้าขืนอยู่ต่อ ชาตินี้บวกรวมกันกับชาติหน้า ก็คงไม่มีโอกาสได้
ลงเล่นซะที
โกล์สำรองแปดริ้ว : อ้าว! ไหงเป็นงั้นหวะเพื่อน
โกล์สำรองหระรี : ก็แกคิดดูสิ ขนาดโกล์ตัวจริงลงเล่นในสนามทั้งเจ็บและเดี้ยงป่านเจียนอยู่เจียนไปแล้ว
โค้ชก็ให้เจ้าหน้าที่พยาบาลอยู่นั้นแหละ จนเจ้าโกล์ตัวจริง มันฟื้นคืนชีพ ลุกขึ้น
มาเล่นต่อได้ ไม่ยอมเปลี่ยนตัวโกล์จริงออกมา ให้ข้าโกล์สำรองได้ลงแสดงฝี
ไม้ลายมือบ้างเลยวะ แล้วอย่างนี้ ข้าจะเกิดได้อย่างไร ถ้าเจ้าโกล์ตัวจริงมันยัง
ไม่เวียนซ้ายสามรอบก่อนขึ้นเมรุเผาไปต่อหน้าต่อตา
โกล์สำรองแปดริ้ว : โอ้วแม่เจ้า ทำไมชีวิตโกล์สำรองหระรีของเพื่อน ถึงเหมือนชีวิตโกล์สำรองแปดริ้ว
ของข้าเลยวะ ตกลงนี่ ใครลอกใครกันมาเนี่ย หรือมันเป็นความบังเอิญเอาแต่นอน
ข้าชักงงแล้วปวดหัวแล้วหวะ สรุปว่าเราทั้งคู่ต้องฝึกการเข้านอน และ นอน ให้นาน ๆ
ดีกว่า เผื่อจะรุ่งบ้าง
โกล์สำรองหระรี : เออ! ความคิดดีมากและเข้าท่านะ เผื่อจะรุ่ง
ทั้งโกล์สำรองแปดริ้วและหระรี : Good night, Sleep well ราตรีสวัสดิ์ และนอนหลับฝันดีให้น้านนาน
กว่าโกล์ตัวจริงเลยนะเพื่อน รักหวะ จู๊บ จู๊บ
สวัสดี บุคคลทั่วไป!