นับตั้งแต่ก้าวเข้ามาร่วมเชียร์และติดตามชมทีมฟุตบอลเล็ก ๆ ทีมหนึ่งที่ชื่อว่า สมุทรปราการ เอฟซี ทุกคนคงคิดเหมือน ๆ กันว่า ในตอนแรกนั้น เราต้องการจะเชียร์ เราต้องการจะสนับสนุนทีมบอลบ้านเกิด ในแต่ละนัด ในแต่ละสัปดาห์เท่าที่จะพอมีเวลาให้ได้เท่านั้น คงไม่ได้คิดว่าจะต้องเข้ามาทุ่มเทแรงกายแรงใจและการติดตามเอาใจช่วยทีมปราการให้ได้มากมายถึงเพียงนี้
เฉกเช่นกัน เมื่อสมัครเป็นสมาชิกของสโมสรนี้แล้ว วันปราการเปิดบ้านรับการมาเยือนของอยุธยา ณ สนาม รร. นายเรือ ตีตั๋ว 20 บาท ยืนดูอยู่ข้างสนาม เพราะเป็นนัดแรกที่มาดู ไม่รู้จักใคร ทั้ง ๆ ที่ไม่ต้องซื้อตั๋วให้เสียตังค์ก็ได้ด้วยเป็นสนามเปิดรอบทิศทาง ไม่มีรั้วล้อมขอบชิด แต่ก็เต็มใจซื้อตั๋วช่วยทีม แลเห็นกองเชียร์กลุ่มเล็ก ๆ กลุ่มหนึ่งที่นั่งตะโกนเชียร์กันไปมาอยู่บนที่นั่งไม้แบบสแตนด์เชียร์กีฬาสี ดูบอลวันนั้นก็ดูไม่จบด้วยเพราะต้องรีบกลับก่อน แต่ก็ได้ติดตามผลการแข่งของสมุทรปราการ เอฟซี ทางหน้าหนังสือพิมพ์มาโดยตลอด น้อยครั้งมากที่จะเข้ามาดูความเคลื่อนไหวและข่าวสารทางเว็บไซต์ของสโมสรฯ
จวบจนกระทั่งปราการไปใช้สนามบางมดเป็นสนามเหย้า เริ่มเข้ามาเป็นคนดูในสนามในนัดปราการ 1 - 1 ขุนศึกสระบุรี แต่ยังไม่ได้เป็นกองเชียร์ป้อมปราการอย่างจริงจัง เพราะนั่งดูเฉย ๆ ไม่ได้แสดงออกใด ๆ แต่แอบเชียร์ปราการอยู่ในใจ และแอบมอง ชอบ และปลื้มมากกับการส่งเสียง การแสดงออกที่หลุดทะลักออกมาจากข้างในหัวใจของแต่ละคนที่เป็นกองเชียร์ป้อมปราการยืนบนสแตนด์เชียร์ตลอดเวลาการแข่งขัน และด้วยผลการแข่งขันในนัดนี้เอง ทำให้รู้สึกว่าทั้งทีมนักเตะและกองเชียร์ปราการเองดูเศร้า ๆ และหมดแรงกันไปเลย เพราะอาจจะผิดหวังในผลเสมอของนัดนี้ เราก็เป็นกองเชียร์ป้อมปราการคนหนึ่งเหมือนกัน เห็นทีจะอยู่แบบนี้ด้วยการเข้ามานั่งดูเฉย ๆ อย่างเดียวแบบนี้ไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
เพราะกองเชียร์ปราการคนอื่น ๆ ต้องการกำลังพลที่เพิ่มขึ้นในการเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพป้อมปราการนี้ให้เข้มแข็งและแข็งแรงยิ่ง ๆ ขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งนักเตะปราการต้องการเห็นกองเชียร์เข้ามาสนับสนุนทีมและได้ยินเสียงตะโกน เรามาเชียร์ปราการ ให้ดังกระหึม บึ้มลั่นสนั่นดังให้กึกก้องทั่วทั้งสนาม ทำให้ตัดสินใจ ณ วินาที ของวันนั้นว่า "ข้าจะเป็นกองเชียบร์ป้อมปราการอย่างเต็มตัวด้วยหัวใจ" ด้วยการเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของเหล่าพลพรรค Fortressians Army ด้วยการติดตามไปเชียร์ปราการเอาชนะลพบุรีถึงถิ่นวานรไฟ 0 - 2 แม้ว่าจะร้องเพลงเชียร์ของพวกเราได้ไม่หมดด้วยก็ตามในตอนนั้น แต่ไม่มีหยุดการเชียร์ตลอดเวลา 90 นาที ตามสโลแกนอย่างแน่นอน
ขอให้กองเชียร์ปราการอย่าได้หยุดเชียร์แม้ว่าจะเหนื่อยและร้อนเพียงใด หากหยุดเชียร์ไปสักคน คนที่ยืนข้างท่านก็จะหยุดตาม หากเราเชียร์ไม่หยุด ทั้งร้อง ทั้งเต้น ทั้งตะโกน ตลอดเวลา 90 นาที เต็มแมทช์อย่างจริงจัง มันจะเป็นพลังขับเคลื่อนที่ยิ่งใหญ่มหาศาลให้ทั้งกับเพื่อนกองเชียร์และนักเตะป้อมปราการต่างได้พากันสมหวังในชัยชนะที่รอคอยและต้องการมากที่สุดในวันอาทิตย์ที่ 30 พ.ค. 2553 นี้อย่างแน่นอน
มาเถอะนะ มาร่วมแรงร่วมใจกันพิสูจน์ให้เห็นเป็นประจักษ์กับตาทั้งกับกองเชียร์ป้อมปราการด้วยกันเอง และ กองเชียร์ระยอง ที่จะตามทีมเขาเข้ามาเป็นสักขีพยานว่า ด้วยศรัทธาทรนง คงอยู่ จริง ของพวกเราเหล่าป้อมปราการ จะต้องสำแดงให้ปรากฏอย่างชัดเจนว่า "90 นาทีไม่มีหยุด สุภาพบุรุษสมุทรปราการ" นั้นมันเป็นแค่เพียงคำหลอกลวง คำโก้ ๆ หรู ๆ เพื่อให้มันดูยิ่งใหญ่จอมปลอมหรือไม่ หรือ มันเป็นเรื่องของความศรัทธาที่มีอยู่จริง อยู่ที่ว่าพวกเราบางคนแค่ต้องการเข้ามานั่ง ยืน ดูบอลแข่งกันเฉย ๆ เหมือนอย่างที่ผมเคยเป็นมาก่อน หรือว่า พวกเราทุกคนต่างต้องเป็นกำลังให้ซึ่งกันและกันของคำว่า สุดยอดกองเชียร์ป้อมปราการ ที่คนอื่นต้องบอกและยอมรับกันโดยดุษฎีว่าเป็นกองเชียร์ที่เชียร์ดีที่สุด เป็นกองเชียร์ที่เชียร์มันส์ที่สุดในกลุ่มภาคกลางและตะวันออก กองเชียร์ป้อมปราการแต่ละท่านเท่านั้นที่จะต้องเป็นคนพิสูจน์ว่าศรัทธาทรนง คงอยู่ จริง ในปราการและตลอดไป
สวัสดี บุคคลทั่วไป!