อารมณ์เดียวกับผมตอนไปดูนัดสุดท้ายฤดูกาลก่อน เลิกเรียน ร.ด. พ่อจอดรอหน้าสโมสรทหารบก
รีบวิ่งออกมาเลยเมื่อจ่าปล่อย จนคนอื่น ๆ มันคิดว่า มรึงจะรีบไปไหนครับ รถเมล์มันไม่ได้มีคันเดียว
วิ่งอย่างบ้าเลย ขึ้นสะพานลอยยังวิ่งเลย แต่ไปถึงก็ไม่ได้ดูหรอก เข้าไปเฮอย่างเดียวเมื่อรู้ว่าเราได้แชมป์
มันมีความสุขนะครับพี่ ที่ได้เฮอย่างสะใจอารมณ์ แม้ไม่ได้ดูการแข่งขัน