หวังว่าพุงจะหายไปโดยเร็ววันครับเอ็นเจ
เรื่องลีลาการเล่นคงไม่ต้องบรรยายเนอะครับ บ้านเราก็ดูบอลอังกฤษกันเป็นปกติอยู่แล้ว พูดถึงบรรยากาศคนดูดีกว่าครับ แฟนบอลมีทุกเพศทุกวัย แต่ผู้ชายก็จะเยอะหน่อย แต่ที่น่าสังเกตอย่างคือมีรุ่นเก๋าๆ เยอะมากเหมือนกันครับ ผมได้คุยกับลุงคนหนึ่งท่าทางแข็งแรง แกก็เล่าว่าแกเป็นแฟนตัวเอ้เลยนะเนี่ย สมัยเรียนแกก็มาวิ่งๆ อยู่สนามนี้แหละ (!!!)
ด้วยที่ว่าสัตว์สัญลักษณ์เป็นนกนางนวล คนก็จะตะโกนกันว่า "ซีกัลส์ ซีกัลส์" ฟังแล้วก็น่าขนลุกปนขำครับ ลองนึกถึงว่ามาตะโกนแบบ "นางนวล นางนวล นางนวล" หึหึหึ ปลุกใจมากเลยพี่ ถ้าเป็น "นวลนาง" ล่ะก็ว่าไปอย่าง
เวลาโฆษกประกาศชื่อ แฟนบอลจะลุกขึ้นยืนปรบมือครับ รอจนเรียงแถวสลายตัวแล้วถึงนั่งลง ถึงแม้อากาศจะหนาว แต่พอมีคนเยอะๆ มันก็ไม่หนาวเท่าไรครับ ระหว่างแข่งไปก็จะมีเสียงวัยรุ่นแซววิพากษ์วิจารณ์นักเตะมั่ง กรรมการมั่ง เป็นระยะๆ เฮฮาปาจิงโกะดีครับ
ที่น่าตื่นตาตื่นใจอย่างหนึ่งคือความมีอารมณ์ร่วมของแฟนบอลครับ เสียงอู้เสียงอ้าเวลาได้ลูกเสียวสอดประสานกันยังกับนัดกันไว้ พอกองหน้าหลุดได้ปุ๊บคนก็จะยืนพรึ่บกันทั้งอัฒจันทร์ประหนึ่งกลัวว่าจะมองเห็นลูกเข้าประตูไม่ชัด (นึกถึงว่านั่งเรียงๆ กันเป็นระเบียบเหมือนเม็ดข้าวโพด แล้วอยู่ดีๆ ก็ยืนขึ้นพร้อมกันหมดดิครับ) มีตะโกนชื่อนักบอลเหมือนเราเปี๊ยบด้วยครับ แล้วเวลาเปลี่ยนตัว ก็จะมีบางส่วนที่ยืนขึ้นปรบมือ
ช่างภาพนี่เห็นประมาณห้าคนได้ครับ เลนส์อย่างเป้ง ตั้งป้อมอยู่แถวๆ โกลทั้งสองฝั่ง ไฟสนามหายห่วงครับ สว่างแจ่ม
ลมแรงๆ แล้วดีอย่างครับ พวกธงตรงมุมกับที่ไลน์แมนถือ ปลิวสไวสวยเลยทีเดียว